کاربرد الگوی پویا برای بهینه‌سازی درآمد ذخایر گازی ایران

در این مقاله، تلاش شده است با استفاده از روشهای نوین بهینه‌سازی مارکوویتز و تئوری تحلیل ترجیحات، به یکی از مهمترین چالشهای سالهای اخیر وزارت نفت، یعنی تخصیص بهینه گاز طبیعی به گزینه‌های مختلف شامل صادرات، پتروشیمی و تزریق به میدانهای نفتی، پرداخته شود. نتایج، نشان می‌دهند که هم از لحاظ میانگینِ ارزش حال انتظاری و هم از نظر میزان ریسک، ترتیب اولویت پروژه‌های گازی عبارت است از: پروژه‌های صادرات گاز، پروژه‌های تزریق گاز و پروژه‌های پتروشیمی. در انتخاب سبدهای دارایی روی مرز کارآمدی نیز چنانچه ریسک کمتر سبد دارایی مدنظر باشد، نسبت وزنی گاز تخصیص داده شده به پروژه‌های صادرات گاز کمتر از وضعیتی است که ریسک بیشتر همراه با بازدهی بیشتر مدنظر باشد. در حالی‌که نسبت وزنی گاز تخصیصی به پروژه‌های تزریق گاز و پتروشیمی، همزمان با بالارفتن ریسک و ارزش انتظاری، کاهش می‌یابند. بررسی رفتار ریسکی سرمایه‌گذار در دامنه ریسکهای مختلف نیز نشان می‌دهد هر چه سرمایه‌گذار ریسک‌پذیرتر باشد، درصد گاز تخصیص داده شده به پروژه‌های صادرات گاز افزایش می‌یابد.